Tegen de SPV’er: En als ik zeg dat ik suggestibel ben, ga je dan niet na of jij dat ook bent? En ik ben niet overal suggestibel voor. Om een lang verhaal kort te maken: misschien heb ik wel beter door hoe de dingen in elkaar zitten dan jij.

Bovendien geldt volgens mij: “De grootste overwinning van de duivel is mensen te doen geloven dat hij niet bestaat.”

En ik wil liever helemaal niet met je praten. Ga je weer zeggen dat ik spanning veroorzaak enzo. Typische therapeutische onzinpraat.

De relatie loopt niet en wel om deze reden: er is geen wilsovereenstemming. En ik wil de schuld daar niet van dragen.

En het komt zo aantrekkelijk over: als ik meega met dit voorstel word ik geaccepteerd door de goegemeente, maar dit is een illusoire voorstelling. Ik bén al geaccepteerd: door mezelf en het leven.

Dus klachtencommissie, hear my plea: ik wil vrij uit deze gevangenis.

En gaan jullie zelf maar op de blaren zitten.

Ik ben nu niet suggestibel. Het is schrijftaal wat ik nu gebruik, geen spreektaal. Dat maakt mijn verhaal niet minder waar.

Ik neem aan dat dit de mens die dit leest op een bepaalde manier beïnvloedt. Als je niet suggestibel bent begrijp je dit.

Als je de krachten van het licht dient laat je me vrij uit deze gevangenis. Dan begrijp je ook dat het waar is als ik zeg dat ik prima zonder medicatie kan.

Laten we er op een zakelijke manier uitkomen met elkaar.