Ik zag op een gegeven moment dat de spv’er overschakelde van feitelijke registratie naar medicalisering van de situatie. Feitelijke registratie legt gebeurtenissen vast op de manier zoals ze gebeurd zijn. Medicalisering is gebaseerd op een nepregistratie. Het is stigmatiserend voor de cliënt.
Medicalisering van de situatie is noodzakelijk voor de psychiatrie. Als de psychiatrie het medisch vocabulaire niet hanteert krijgt de psychiatrie niet uitbetaald door de ziektekostenverzekeraar. Maar het is een routine waar de geur van verraad aan de eerlijkheid rondom hangt. Ook is het zo dat kritiek op deze routine gemakkelijk weggewoven kan worden. De psychiatrie houdt zich immers aan de regels. Maar het zijn nou juist de regels die het de psychiaters mogelijk maakt corrupt te zijn.
Doordat de psychiatrie zich aan de regels houdt is een echte ontmoeting tussen psychiater, spv’er en cliënt niet mogelijk. Ontmoeting in de zin van niets moeten. Dit geeft vrijheid en lucht. Deze medische routine vervat in zich de overgang van het rijk van de vrijheid naar het rijk van de dwang. Men komt daardoor onder medisch toezicht.
Het is inderdaad zo dat duisternis vriendelijk is zolang je doet wat het wil. Althans, als de samenleving vrede kent. Doe je niet zoals de duisternis het wil, dan gaat men bijvoorbeeld in de gezondheidszorg de situatie medicaliseren. Let wel: de ziekte kan of er nou wel of niet gemedicaliseerd wordt echt zijn, waar een medische diagnose bij past.
Het kan zijn dat je psychic moet zijn om deze medische routine van medicalisering van cliëntgegevens van meerdere kanten te kunnen belichten, wat een bevredigende beschrijving zou opleveren. Dit zou teruggekoppeld kunnen worden naar de psychiater, als indicatie dat de cliënt steeds minder ziek gevonden wordt, als men bereid is de situatie waarin deze ziekte geconstateerd wordt in ogenschouw te nemen. Dit zou zeker bij een ‘vage’ discilpine als de psychiatrie resultaat op kunnen leveren.
Solace: healing at your fingertips 