De zitting van de Wvggz-rechtbank is voor de rechtbank een opfriscursus ‘Hoe ga ik om met de psychiater?’, niet ‘Hoe haal ik er het beste uit voor de cliënt?’. Ik weet te weinig over hoe Wvggz-rechters denken en er zijn volgens mij geen openbaar toegankelijke evaluaties van deze beroepsgroep te vinden. Het is volgens mij een obscure club mensen, die zich afzondert van de rest van de samenleving. Men wil door afstand te houden bewijzen dat het recht superieur is. De psychiatrie was er vandaag volgens mij op uit om mij te ervaren als iemand die zich afzondert van de samenleving, en dat ik daardoor een gevaar vorm voor anderen of voor mezelf. Maar de rechters zonderen zich ook af van de samenleving. Wat is dan het verschil tussen mij en een rechter? Dat is duidelijk: een verschil in status. Dat ik ziek zou zijn moet de rechter maar even tussen haakjes zetten. Ik schrijf deze regels omdat ik al vele jaren tevergeefs hoop op hoger inzicht van de rechtbank. Wat is het verschil tussen een cliënt met een waan en ziektetoewijzing door een rechter? Is de rechter dan ook niet een gevaar voor de samenleving, in casu voor de cliënt in kwestie? Dit lijkt onbegonnen werk, zich keren tegen de rechters, maar iemand moet er toch mee beginnen?

Advertentie