De psychiatrie en ik staan in een bepaalde verhouding tot elkaar. De psychiatrie noemt mij ziek en ik verweer me daartegen. Is mijn verweer effectief? De psychiatrie beroept zich ter onderbouwing van hun bewering dat ik ziek ben op het aanwezig zijn van bepaalde indicatoren. De psychiatrie beschouwt het hebben van wanen als zo’n indicator. Maar de psychiatrie is geen holistische wetenschap. De psychiatrie is een beweging die ingaat tegen de heelheid van de mens. Door het hebben van wanen als geïsoleerd fenomeen te beschouwen is het logisch dat het uitkomt bij de conclusie dat er sprake is van een ziekte. Maar de mens is zoveel meer dan een indicator. De mens is een multidimensionaal wezen. Het bestaat in meerdere dimensies tegelijk. Als je het zo bekijkt dan hoeft bijvoorbeeld het horen van ‘stemmen’ niet op een ziekte te duiden. Dan is het een ‘natuurlijk’ fenomeen, waar slechts een beperkte groep mensen op afgestemd is. Deze mensen hebben er de antenne voor om deze informatie op te pikken. De psychiatrie daarentegen veronderstelt een geloof – de gebrekkigheid van de schepping waarin de heelheid ontbreekt, en doet vervolgens een beroep op schaarse overheidsbronnen om hun eigen gebrekkigheid te financieren. Teneinde hier kracht bij te zetten verenigen psychiaters zich in kartels – grotere samenwerkingsverbanden – waar je je als hulpzoekend individu moeilijk tegen kunt verweren. Vanuit dit perspectief bezien zou antikartelbeleid van de overheid geboden zijn, net zo als ook met het bedrijfsleven gebeurt. Laat de psychiaters die nu nog in grote samenwerkingsverbanden individuele hulpzoekers tegen elkaar uitspelen maar hun eigen bedrijfjes oprichten. Tot zover mijn verweer tot nu toe. In een later stukje zal ik hier wel weer op doorgaan.