Nadat Pro Persona, onder goedkeuring van de rechterlijke macht, ongeveer alles van mij heeft afgenomen waarmee ik hen onder druk kan zetten, blijft er zo ongeveer maar een ding over waarmee ik hen kan doen stoppen met hun zo foeilelijke dwang en drang beleid, en dat is zeggen dat ik mij van mijn leven beroof als zij niet doen wat ik zeg.

Het is niet eenvoudig in een fuik te leven, de fuik die leidt tot zelfdoding, de fuik opgezet door de Nederlandse samenleving, de fuik, uitgevoerd door de slechte krachten van de psychiatrie.

Ik mag toch voor mezelf opkomen? Ik weet voor mezelf heel zeker dat ik geld mocht storneren. De bewindvoeringsrechter vond van niet. Hoezo niet, hij staat toch niet in mijn schoenen, hij weet niet wat ik heb meegemaakt en hoe ik tot dit besluit ben gekomen. Ik vind nog steeds dat Pro Persona verplicht moet worden die bedragen te betalen, want het is ten gevolge van hun nazi-gedrag dat ik mij gedwongen zag mij aan hun “zorg” te onttrekken. Dit misdadige gedrag, onzichtbaar voor de buitenstaander, op de achtergrond gecoördineerd met de Nederlandse politie, met krachten binnen het justitieel apparaat en met de burgemeester, is nog steeds staand beleid, ik vermoed gericht tegen iedereen die langere tijd in staat is zich te verzetten.

Een mens heeft het recht om vrij te zijn. Een land waarin dit recht met voeten wordt getreden verdient het niet om een welvarend land te worden genoemd.