Moet ik mij schamen? Ik heb inderdaad een bericht op Twitter geplaatst, met daarin vermeld de naam van een SPV-er, met daarin een link naar een brontekst op mijn blog-pagina. Nadat deze SPV-er mij vertelde dat ze niet blij was met deze tweet, heb ik meteen deze tweet en de brontekst verwijderd.

Daarmee heb ik voldaan aan haar verzoek. Ik zie dus geen reden om mij te beperken in communicatiemiddelen. Maar het heeft natuurlijk wel een reden dat ik deze tweet plaatste. Maar die reden ligt in het onuitgesprokene, dus kan niet als bewijs gelden. Net zoals zoveel twitteraars heb ik een mening gevormd aan de hand van iets dat verborgen blijft. Twitter wordt daarom een open riool genoemd, maar het zou evengoed democratie2.0 genoemd kunnen worden. Rechters zouden daarmee rekening kunnen houden.