“For me, it all makes sense”. Het “drang” gedrag van mevrouw Terleede, SPV-er in de zorg, gefaciliteerd door de zorgmachtiging van de WvGGZ-rechter, de zorgmachtiging afgegeven voor mensen die, zoals de WvGGZ-rechter dat ziet, zonder die zorgmachtiging waarschijnlijk “ernstig nadeel” ondervinden van hun eigen gedrag.

“Drang”, als zusterbegrip van “dwang”. Is de wet op dwang en drang in de zorg hetzelfde als de WvGGZ? De onwil of onmacht van de mensen werkzaam in de GGZ, om mijn situatie en wat ik heb meegemaakt en mijn visie daarop als aanmerkelijk argument te beschouwen om hen ervan te doen afzien de WvGGZ-rechter te verzoeken een zorgmachtiging af te geven, maar mij en mijn situatie in hoofdzaak blijven bekijken op de manier zoals hen in hun lesboeken tijdens hun opleiding is aangeleerd.

De onwil en onmacht van de medewerkers van de psychiatrie om de werkelijkheid óók als meerlaags te beschouwen, houdt in dat zij degenen die onder hun macht vallen ziek of psychotisch noemen. De patiënten beschouwen of ervaren de werkelijkheid niet alleen als éénlaags, maar óók als meerlaags. Zij leven voor kortere of langere tijd in een waan, wat een waan genoemd kan worden in zoverre zij er instabiel in staan. Het is zondermeer mijn indruk dat het heel wat van de medewerkers van de psychiatrie vraagt om niet op deze patiënten te parasiteren. De gelegenheid maakt de dief, nietwaar?

De patiënten zijn niet voldoende bij machte zich te weren tegen de krachten die hen belagen vanuit het onderbewuste. Vanuit een andere laag van de werkelijkheid dus. Vaak triomferen de medewerkers erin deze patiënten te zien falen. Zij het dat zij dit in een rechtstaat als Nederland meestal niet openlijk kunnen laten zien, voor zover ik dat heb gezien.